Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα (9/11) κατά του αντισημιτισμού.

Του Martin Engelberg

Η Περιτομή ως ευνουχισμός της φαντασίωσης γύρω από τη ζωή στον Παράδεισο.

Η απόφαση μιας γερμανικής, ανώτατης δικαστικής αρχής, η οποία απαγορεύει την περιτομή των νεαρών αγοριών –  θεωρώντας την ως τραυματισμό – προκάλεσε έντονες και διεξοδικές συζητήσεις. Ο διάλογος διεξήχθη ωστόσο κατά μήκος της αποτίμησης ανάμεσα σε νομικές διατυπώσεις που αφορούν την σωματική ακεραιότητα και την ελεύθερη άσκηση των θρησκευτικών καθηκόντων. Σημαντικοί εκπρόσωποι της ψυχανάλυσης, ξεκινώντας από τον Freud, θεωρούν την περιτομή των παιδιών των Ιουδαίων ως μια από τις σημαντικότερες διαφορές ανάμεσα στον Εβραϊσμό και τον Χριστιανισμό. Αυτή η πολιτισμική διαφορά μπορεί να μας οδηγήσει στις απαρχές του αντισημιτισμού.

Ο Freud κατανοούσε την περιτομή ως ένα ηπιότερο συμβολικό υποκατάστατο της φαντασίωσης του ευνουχισμού και ως έκφραση της υποταγής στην θέληση του Πατέρα. Σκεπτόμενοι σε αυτήν την κατεύθυνση μπορούμε να δούμε την περιτομή ως ολοκλήρωση της υποταγής στο πατρικό αξίωμα, ως υπακοή στον Νόμο. Ταυτόχρονα ενσαρκώνει την απαίτηση για οριστική παραίτηση από τον ναρκισσισμό.

Η περιτομή είναι ο ευνουχισμός της φαντασίωσης πως είναι δυνατή η συνέχεια της παραδεισένιας ζωής πριν από την γέννηση. Το έμβρυο ζει μέσα στην μήτρα την μοναδικότητα του, είναι ένα με τον κόσμο. Δεν υπάρχει ακόμη κανένα ίχνος της πραγματικότητας και των ωμών προκλήσεων της ζωής. Της αναγκαιότητας για προσαρμογή και υπακοή σε αρχές. Μέχρι την γέννηση δεν νοείται κρίση της σεξουαλικής εξέλιξης, δεν υπάρχουν δυσκολίες με τις ταυτίσεις και τον προσανατολισμό.

Μέσα από τα Ευαγγέλια αντικαταστάθηκε ο Νόμος από την Πίστη και η περιτομή καταργήθηκε. Έκτοτε οι εβραίοι κατηγορούνται πως παραμένουν προσκολλημένοι στους νόμους των Πατέρων τους και στην πρακτική της περιτομής. Με αυτόν τον τρόπο αποτελούν πηγή απειλής για τον ναρκισσισμό και τις φαντασιώσεις μεγαλείου των χριστιανών. Ο Ιησούς είναι για αυτούς ο γιός του Θεού και η διδασκαλία του αυθεντική.

Οι εβραίοι έπρεπε πάντα να πληρώσουν για την ταπείνωση και την ναρκισσιστική προσβολή που προκαλούσε στους χριστιανούς η αμφισβήτηση αυτής της φαντασίωσης.

Η απαίτηση ήταν και είναι να σταματήσει επιτέλους αυτή η πρακτική. Πρόκειται βέβαια για ένα πανάρχαιο έθιμο, το οποίο ενδεχομένως να συνοδευόταν από κάποιες παραστάσεις υγιεινής. Ωστόσο οι πολέμιοι της περιτομής βλέπουν σε αυτήν κάτι ιστορικά ξεπερασμένο. Αυτή όμως είναι μια λάθος κατεύθυνση της σκέψης σε σχέση με το ζήτημα που μας απασχολεί εδώ.

Η παιδική, ναρκισσιστική ευτυχία της πληρότητας, της μακαριότητας και του ατραυμάτιστου – οφείλει να μην διαταραχθεί. Ούτε από την περιτομή, ούτε από την εκπαίδευση, τα εμβόλια και την σχολική πίεση. Ως εκ τούτου και το βασικό επιχείρημα: Ο Θεός και η φύση δεν θα είχαν δώσει το δέρμα στο πέος (ακροβυστία) αν δεν το χρειαζόταν για την πληρότητα του.

Η προσπάθεια να τεκμηριωθεί η περιτομή ως μια ιατρική πρακτική οδηγεί για αυτόν τον λόγο  σε λάθος κατεύθυνση. Ακόμη και στην σημερινή εποχή το ένα τέταρτο, ίσως και το ένα τρίτο του ανδρικού πληθυσμού είναι περιτετμημένο. Υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις πως πιθανά προφυλάσσει από διάφορες ασθένειες όπως από τον καρκίνο της μήτρας μέχρι το AIDS.

Κλείνοντας θα πρέπει να υπογραμμίσουμε πως η ανδρική περιτομή δεν έχει καμία σχέση με την κλειτοριδεκτομή σε μικρά κορίτσια, μια πρακτική που συνεχίζεται σε μερικούς αφρικανικούς ή αραβικούς πολιτισμούς ακόμη και στην εποχή μας. Με αυτήν επιδιώκεται η καταστροφή του οργάνου που συνδέεται με την γυναικεία απόλαυση. Η απομάκρυνση ενός μέρους του δέρματος από το ανδρικό όργανο δεν διαταράσσει την λίμπιντο με κανένα τρόπο.